Bir kitap okurken zamanlaması hep dikkatimi çekmiştir. O sırada hayatımın akışıyla ilgili küçük detaylar, hisler bulurum kitapta. Altı sene önce bebek beziyle ilgili bir işle uğraşmam gerekti. Ne alaka bebek bezinden ne anlarım ben? Ne yapacağımı bilemiyor biraz geriliyordum. Yolda gidip gelirken Murat Menteş’in Dublörün Dilemması kitabını okuyordum. Roman kahramanının bebek bezi fabrikası vardı. Kitap bu konuda ufkumu açmadı tabi.
Ufak ve komik bir tesadüf olmuştu.
Geçen sene Posta Kutusundaki Mızıka kitabını okurken de çok sayfanın altını çizmiştim. Koşmaya devam mı, yoksa biraz duralım mı? Sanki ben sordum samimi bir arkadaşım sabırla yanıtladı. Sonra bir cümleyi alıp aylarca yanımda taşıdım. Cor no edito!
En son Kemal Sayar’ın Başı Sınuklar İçin Kılavuz kitabında hissettim bu duyguyu. Doğum günümden bir hafta sonra söyleşide hediye etmişlerdi, hediye gibi hediye. Dünyayla aramda bir kapı açtığını hissettim. Herkes gibi biraz yabancısıyım malum. Yaşlanıyorum, yolun neresindeyim derken. Biraz da bu merakla okumuştum. Açmazlarımız vardır; kimiz, neyi ararız, nerede aramamız gerekir, her arayan bulur mu, bulanlar arayanlar mıdır? Soru neyi aradığımıza göre değişir ama kılavuzdan güzel bir yanıt gelir.
* Belki de sır, Şair John O’ Donohue’nin söylediği gibi, “Allah’ı aramaya çıkmakta değil Allah’ın sizi bulmasına izin vermektedir”.
Bir yanıt yazın