Çocukluğunu sırtında taşırsın.
Şu an pek de önemi olmayan şeyler dünyanı kaplamış, şimdi ki seni oluşturmuştur çoktan. Büyük bir kalabalıkta annenin elini bıraktığın için kaybolduğun gün gibi yaşar gidersin. Hep yabancı, hep kayıp, ürkek bir çocuk.
Tekrarlar garipdir yolun, amacın başka da olsa yarım kalan hesabı kapatmak istersin; bazen bir insanla, duyguyla, şehirle. Umutsuzluğun yerine güzel anılar eklemek gerekiyorsa yola çıkmalı.
Çocukluk arkadaşım olan şehre farklı bir pencereden baktım dün. Yeniden tanıştık, onu bilmem ama ben tanıştığımıza memnun oldum.
Bir yanıt yazın