Küçükken çıktığı yolculukta bu kadar kaybolacağını kendisi de tahmin etmemişti ama henüz oradan dönmemiş, bunu başka bir yolculuktayken fark etti. Yollar değişse de yaralı, küçük bir yolcu olma hissi hep kalıyor. Uzun yolları sevmez, bu biraz daha kısa diye kendini yatıştırıp yenisine çıktı. Yine tercih değil mecburiyet yollar; gitmenin korkusu, kalmanın sancısı. O küçük yarasını her gün kanatıp durmamak için yola çıktı. Yolculuklar hep bir arayış ya da kaçış için. Sonuç mu? Bazen aynı cevapları alıp bildik duygularla, sessizce bazen de başka biri olduğunu sanarak küçük bir coşkuyla yine eve dönmek.
* “Dönelim…Dönmek yenilmektir biraz da,
yarım kalmasıdır
çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü
kabuklarına sığınmaktır…
Olsun dönelim biz yine de.
Bilincinde olmadan üstlendiğimiz sorumluluklarımız var.
Evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın
görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim.”
Şükrü Erbaş
Bir yanıt yazın